Zrobiłam to!!!

1. PZU Cracovia Półmaraton Królewski za mną, więc oficjalnie zostałam półmaratonką! I choć Kenijczyków nie dogoniłam, życiówki nie zaliczyłam, zawrotnego tempa nie uskuteczniłam, to i tak wynik okazał się lepszy niż deklarowany na starcie. A jeszcze w piątek wcale nie zapowiadało się tak optymistycznie. Stłukłam palucha na tyle dotkliwie, że był sino-fioletowy. Pani farmaceutka poproszona o polecenie cudownego specyfiku łagodzącego skutki kontuzji stwierdziła, że z taką stopą na pewno nie przebiegnę półmaratonu. JA NIE DAM RADY??? No to zobaczymy – pomyślałam w pierwszej chwili. Jednak zdrowy rozsądek zaraz powrócił. Półmaraton półmaratonem i fajnie byłoby go w końcu przebiec podczas zawodów, ale przecież stopa jeszcze mi się w życiu przyda. Postanowiłam, że wystartuję zgodnie z planem, ale gdyby cokolwiek działo się z nogą w trakcie biegu, po prostu schodzę z trasy bez względu na kilometraż. Na szczęście obyło się bez takiej konieczności. Biegało mi się cudownie! Pierwszy raz na tym dystansie nie odnotowałam "syndromu 16-tego kilometra", a ostatnie 3-4 kilometry przed metą praktycznie frunęłam w euforii, że dałam radę. Atmosfera na trasie świetna, organizacja imprezy wzorowa, no i genialny doping kibiców, których nie odstraszyła arktyczna aura. Nabrałam wielkiej ochoty na kolejne starty (marcowy półmaraton warszawski bardzo mnie kusi :))). A Cracovię polecam wszystkim zainteresowanym za rok.  

Pakiet startowy odebrany:

Zestaw ubraniowy przygotowany:

Ostatni rzut oka na trasę:

Hotelowe foto w pełnym ekwipunku:

Upragniony medal:  

A poniżej dzielnie walcząca z kolejnymi kilometrami

(zdjęcia zakupione od FotoMaraton.pl):